دنیای کوچک دیوانگی

از شرکت رفته بودم بیرون که یک بچه ی تازه راه افتاده را با احتمالا مادربزرگش دیدم

از ته دلش ذوق بالا می آمد! نمیدانم برای چه. ظاهرا برای بادی که می وزید!

و این ذوق آنقدر بکر و طبیعی بود که به من هم سرایت کرد

بچه ها تا یک سنی بکر و دست نخورده اند. همه چیزشان واقعی ست و مثل طبیعت آرامش بخش و شادی آورند (بماند که من چندان شیفته ی طبیعت نیستم!)

ولی از یک جایی به بعد آلوده ی دنیا میشوند. تظاهر و نقش بازی کردن را یاد میگیرند. تقلید میکنند

از یک جایی به بعد از طبیعت جدا میشوند و وارد دنیای آدم ها میشوند